Kultura bakoitzak bere protokoloak ezartzen ditu, idatzi gabeko arauak, gizartera egokitzeko jarraitu ohi ditugunak. Gurean, jateko mahai-tresnak erabiltzen dira. Ziztatzeko, zatitzeko, biltzeko, urratzeko eta hurrupatzeko erabiltzen ohitu gara. Irensten dugunaren ezaugarrien arabera, ordena eta korrespondentzia oso bat eraikitzen dugu denboran zehar. Beste muga batzuetan, horiek guztiak alde batera uzten dira eta funtzio anitzeko zotz txikiak besterik ez dira erabiltzen. Badira eskuekin bakarrik jaten den herrialdeak ere.

Eskuak dira inguratzen gaituen mundua sortzeko lehen tresna. Horiekin naturari forma eman eta berrikuntza teknologikoko prozesu bati ekin ahal izan genion, gero, besteak beste, kozinatzeko erabiliko genituen tresnak sortuz. Horiek erabiltzea, beraz, gure jatorrizko egoerarako erregresio naturala da, geure buruarekin topo egitea da. Artifiziorik gabe.

Eskuekin jatea ere partekatzea da. Mahai batean eseri eta esperientzia batean parte hartzen dugunon artean konplizitatea dago; mahaikideen artean berariazko konfiantza erabiltzea. Kalean jaten dugunean ere erabili ohi ditugu. Herri bazkarian mahai-tresnak askatu eta takoak, hotdogak, pintxoak edo ogitartekoak eskuekin bakarrik dastatzen ditugu. Kultura batzuetan, arlo sozialetik haratago doazen esanahiak ere baditu. Indiarrentzat, adibidez, naturarekin bat egitea da, ukimenaren eta janariaren bidez bat egitea.

Kultura bakoitzak bere protokoloak ezartzen ditu, idatzi gabeko arauak, gizartera egokitzeko jarraitu ohi ditugunak. Gurean, jateko mahai-tresnak erabiltzen dira. Ziztatzeko, zatitzeko, biltzeko, urratzeko eta hurrupatzeko erabiltzen ohitu gara. Irensten dugunaren ezaugarrien arabera, ordena eta korrespondentzia oso bat eraikitzen dugu denboran zehar. Beste muga batzuetan, horiek guztiak alde batera uzten dira eta funtzio anitzeko zotz txikiak besterik ez dira erabiltzen. Badira eskuekin bakarrik jaten den herrialdeak ere.

Eskuak dira inguratzen gaituen mundua sortzeko lehen tresna. Horiekin naturari forma eman eta berrikuntza teknologikoko prozesu bati ekin ahal izan genion, gero, besteak beste, kozinatzeko erabiliko genituen tresnak sortuz. Horiek erabiltzea, beraz, gure jatorrizko egoerarako erregresio naturala da, geure buruarekin topo egitea da. Artifiziorik gabe.

Eskuekin jatea ere partekatzea da. Mahai batean eseri eta esperientzia batean parte hartzen dugunon artean konplizitatea dago; mahaikideen artean berariazko konfiantza erabiltzea. Kalean jaten dugunean ere erabili ohi ditugu. Herri bazkarian mahai-tresnak askatu eta takoak, hotdogak, pintxoak edo ogitartekoak eskuekin bakarrik dastatzen ditugu. Kultura batzuetan, arlo sozialetik haratago doazen esanahiak ere baditu. Indiarrentzat, adibidez, naturarekin bat egitea da, ukimenaren eta janariaren bidez bat egitea.

Kultura bakoitzak bere protokoloak ezartzen ditu, idatzi gabeko arauak, gizartera egokitzeko jarraitu ohi ditugunak. Gurean, jateko mahai-tresnak erabiltzen dira. Ziztatzeko, zatitzeko, biltzeko, urratzeko eta hurrupatzeko erabiltzen ohitu gara. Irensten dugunaren ezaugarrien arabera, ordena eta korrespondentzia oso bat eraikitzen dugu denboran zehar. Beste muga batzuetan, horiek guztiak alde batera uzten dira eta funtzio anitzeko zotz txikiak besterik ez dira erabiltzen. Badira eskuekin bakarrik jaten den herrialdeak ere.

Eskuak dira inguratzen gaituen mundua sortzeko lehen tresna. Horiekin naturari forma eman eta berrikuntza teknologikoko prozesu bati ekin ahal izan genion, gero, besteak beste, kozinatzeko erabiliko genituen tresnak sortuz. Horiek erabiltzea, beraz, gure jatorrizko egoerarako erregresio naturala da, geure buruarekin topo egitea da. Artifiziorik gabe.

Eskuekin jatea ere partekatzea da. Mahai batean eseri eta esperientzia batean parte hartzen dugunon artean konplizitatea dago; mahaikideen artean berariazko konfiantza erabiltzea. Kalean jaten dugunean ere erabili ohi ditugu. Herri bazkarian mahai-tresnak askatu eta takoak, hotdogak, pintxoak edo ogitartekoak eskuekin bakarrik dastatzen ditugu. Kultura batzuetan, arlo sozialetik haratago doazen esanahiak ere baditu. Indiarrentzat, adibidez, naturarekin bat egitea da, ukimenaren eta janariaren bidez bat egitea.

Kultura bakoitzak bere protokoloak ezartzen ditu, idatzi gabeko arauak, gizartera egokitzeko jarraitu ohi ditugunak. Gurean, jateko mahai-tresnak erabiltzen dira. Ziztatzeko, zatitzeko, biltzeko, urratzeko eta hurrupatzeko erabiltzen ohitu gara. Irensten dugunaren ezaugarrien arabera, ordena eta korrespondentzia oso bat eraikitzen dugu denboran zehar. Beste muga batzuetan, horiek guztiak alde batera uzten dira eta funtzio anitzeko zotz txikiak besterik ez dira erabiltzen. Badira eskuekin bakarrik jaten den herrialdeak ere.

Eskuak dira inguratzen gaituen mundua sortzeko lehen tresna. Horiekin naturari forma eman eta berrikuntza teknologikoko prozesu bati ekin ahal izan genion, gero, besteak beste, kozinatzeko erabiliko genituen tresnak sortuz. Horiek erabiltzea, beraz, gure jatorrizko egoerarako erregresio naturala da, geure buruarekin topo egitea da. Artifiziorik gabe.

Eskuekin jatea ere partekatzea da. Mahai batean eseri eta esperientzia batean parte hartzen dugunon artean konplizitatea dago; mahaikideen artean berariazko konfiantza erabiltzea. Kalean jaten dugunean ere erabili ohi ditugu. Herri bazkarian mahai-tresnak askatu eta takoak, hotdogak, pintxoak edo ogitartekoak eskuekin bakarrik dastatzen ditugu. Kultura batzuetan, arlo sozialetik haratago doazen esanahiak ere baditu. Indiarrentzat, adibidez, naturarekin bat egitea da, ukimenaren eta janariaren bidez bat egitea.

Kultura bakoitzak bere protokoloak ezartzen ditu, idatzi gabeko arauak, gizartera egokitzeko jarraitu ohi ditugunak. Gurean, jateko mahai-tresnak erabiltzen dira. Ziztatzeko, zatitzeko, biltzeko, urratzeko eta hurrupatzeko erabiltzen ohitu gara. Irensten dugunaren ezaugarrien arabera, ordena eta korrespondentzia oso bat eraikitzen dugu denboran zehar. Beste muga batzuetan, horiek guztiak alde batera uzten dira eta funtzio anitzeko zotz txikiak besterik ez dira erabiltzen. Badira eskuekin bakarrik jaten den herrialdeak ere.

Eskuak dira inguratzen gaituen mundua sortzeko lehen tresna. Horiekin naturari forma eman eta berrikuntza teknologikoko prozesu bati ekin ahal izan genion, gero, besteak beste, kozinatzeko erabiliko genituen tresnak sortuz. Horiek erabiltzea, beraz, gure jatorrizko egoerarako erregresio naturala da, geure buruarekin topo egitea da. Artifiziorik gabe.

Eskuekin jatea ere partekatzea da. Mahai batean eseri eta esperientzia batean parte hartzen dugunon artean konplizitatea dago; mahaikideen artean berariazko konfiantza erabiltzea. Kalean jaten dugunean ere erabili ohi ditugu. Herri bazkarian mahai-tresnak askatu eta takoak, hotdogak, pintxoak edo ogitartekoak eskuekin bakarrik dastatzen ditugu. Kultura batzuetan, arlo sozialetik haratago doazen esanahiak ere baditu. Indiarrentzat, adibidez, naturarekin bat egitea da, ukimenaren eta janariaren bidez bat egitea.

Kultura bakoitzak bere protokoloak ezartzen ditu, idatzi gabeko arauak, gizartera egokitzeko jarraitu ohi ditugunak. Gurean, jateko mahai-tresnak erabiltzen dira. Ziztatzeko, zatitzeko, biltzeko, urratzeko eta hurrupatzeko erabiltzen ohitu gara. Irensten dugunaren ezaugarrien arabera, ordena eta korrespondentzia oso bat eraikitzen dugu denboran zehar. Beste muga batzuetan, horiek guztiak alde batera uzten dira eta funtzio anitzeko zotz txikiak besterik ez dira erabiltzen. Badira eskuekin bakarrik jaten den herrialdeak ere.

Eskuak dira inguratzen gaituen mundua sortzeko lehen tresna. Horiekin naturari forma eman eta berrikuntza teknologikoko prozesu bati ekin ahal izan genion, gero, besteak beste, kozinatzeko erabiliko genituen tresnak sortuz. Horiek erabiltzea, beraz, gure jatorrizko egoerarako erregresio naturala da, geure buruarekin topo egitea da. Artifiziorik gabe.

Eskuekin jatea ere partekatzea da. Mahai batean eseri eta esperientzia batean parte hartzen dugunon artean konplizitatea dago; mahaikideen artean berariazko konfiantza erabiltzea. Kalean jaten dugunean ere erabili ohi ditugu. Herri bazkarian mahai-tresnak askatu eta takoak, hotdogak, pintxoak edo ogitartekoak eskuekin bakarrik dastatzen ditugu. Kultura batzuetan, arlo sozialetik haratago doazen esanahiak ere baditu. Indiarrentzat, adibidez, naturarekin bat egitea da, ukimenaren eta janariaren bidez bat egitea.